Bizarre tijden

Ik ben er nog en we zijn beiden gezond. Van de griep zijn we helemaal hersteld en we hopen het Coronavirus buiten de deur te houden. Boodschappen doe ik maar 2 x in de week en verder kom ik nergens. Uitleven kan ik me in de tuin. We zitten op klei en door het slechte weer is die giga dicht geslagen, dus spitten maar.

Ik merk wel dat ik onbewust met de hele situatie bezig ben. Thuis is het anders dan normaal. Manlief werkt al vanaf begin deze maand thuis en dat is aan de ene kant wel gezellig, zit ik niet alleen, maar het beperkt ook. Maar alles voor de veiligheid.

Handwerken doe ik heel weinig. Ik kan me er niet echt toe zetten. De motivatie ontbreekt een beetje nu alles stilligt.

Ik heb wel iets om te laten zien. De tas waar ik aan begonnen was en waar ik de vorige keer de bodem van heb laten zien is flink gevorderd. De buidel is af.

Wederom niet te dichtbij gefotografeerd, omdat dit een eigen ontwerp is en ik het wil gaan uitwerken voor de verkoop.
Nu nog het koord en de schouderband. Ik had hier al patronen voor, maar die moet ik aanpassen. De winkel waar ik katoen koop is gesloten en ik moet even kijken hoe ik uitkom met de katoen die ik in huis heb.

We wandelen wel iedere dag, een ronde in de directe omgeving. En omdat we op het platteland wonen komen we dan maar weinig mensen tegen.

Toch even lekker in beweging in de buitenlucht en het zonnetje op je gezicht voelen.

Tot de volgende keer
Groetjes
Vera

Nieuw eigen ontwerp

De griep die ons te pakken kreeg is hardnekkig in de nasleep. We zijn nog steeds aan het hoesten en snotteren. En dat in deze tijd van Corona. Bang om het virus te krijgen ben ik niet, maar het voelt wel raar als je in de supermarkt loopt en je krijgt een hoestbui. Die supermarkt, dat is ook wat. Mensen hamsteren als idioten en ik vraag me echt af wat men, met name, met zo veel toiletpapier moet. 

Thuis is het ook vreemd, manlief volgt advies van werkgever op en werkt thuis. Gelukkig kan dit, maar het voelt toch raar. 

Maar goed, we houden ons maar aan de richtlijnen en zullen wel zien waar het schip strandt. 

Ik ben weer met een nieuwe Mochila begonnen. Dit keer weer een eigen ontwerp. Na de African Ladies ovaal gemaakt te hebben wilde ik deze ook in het rond maken. Ik heb het patroon aangepast en een nieuwe bodem ontworpen. Deze laatste is al even klaar maar ik was er nog niet eerder toe gekomen om te plaatsen. Zoals jullie snappen heb ik dit niet al te dichtbij gefotografeerd 😉. 

De kleuren zijn ongeveer hetzelfde als de ovale: bruin, rood, oranje, geel en ecru. Deze keer gebruik ik Scheepjes Catona , de vorige tas was met Phildar Coton 3.
De zijkant is ook al bijna klaar, maar die foto moet ik nog maken. En daar wacht ik mee tot deze helemaal af is.

Tot de volgende keer
Groetjes
Vera

Door griep geveld.

Vorig weekend voelden zowel mijn man als ik ons niet fit. Maandag lag ik met bijna 40 graden koorts in bed, de griep had toegeslagen. Veel liggen slapen, niets gegeten, alleen veel gedronken. Dat hakte er flink in. Ik krabbelde heel langzaam weer wat op en toen dook manlief het bed in, ook flinke koorts.
We zijn nu beiden weer op de been , maar o zo slapjes. Ik heb nog steeds weinig trek en ben dan ook een aantal kilo’s afgevallen. Dat is wat we altijd wel willen, maar niet op deze manier.
Al die tijd heb ik amper blogs gelezen, had er gewoon geen zin in. Ook heb ik helemaal niets gedaan en heb ik daar nu nog steeds geen zin in en puf voor.

Het enige wat ik jullie kan laten zien is de Mochila die helemaal af is en al op mijn FB pagina staat. Ik vind het zelf een plaatje geworden en gezien de reacties op FB zijn veel mensen dat met me eens.

Ik was begonnen aan een volgende, wat een eigen ontwerp is, maar daarover een volgende keer meer.
Ik ga nu even een luchtje scheppen en kruip dan weer met een boek op de bank. Langzaamaan weer aansterken en de zin in handwerken terugkrijgen.

Tot de volgende keer
Groetjes
Vera